كردي آهنگ سفر اما پشيمان ميشوي

                           چون به ياد آري پريشانم پريشان ميشوي

گر به خاطر آوري اين اشك جانسوز مرا

                        آنچه من هستم كنون در عاشقي آن ميشوي

سر به زانو گريه هايم را اگر بيني به خواب

                                  چون سپند از بهر ديدارم شتابان ميشوي

عزم هجران كرده اي شايد فراموشم كني

                          من كه ميدانم تو هم چون شمع گريان ميشوي

گر خزان عمر ما را بنگري با رفتنت

                                        همچو ابر نوبهاران اشكريزان ميشوي

بشكند پيمانه ي صبرم ولي در چشم خلق

                           چون دگر خوبان تو هم بشكسته پيمان ميشوي

بينم آنروزي كه چون پروانه بهر سوختن

                                       پاي تا سر آتش و سر تا به پا جان ميشوي

مرغ باغ عشقي و دور ازتو جان خواهم سپرد

                                       آنزمان بي همزبان در اين گلستان ميشوي

لعنت به من كه ساده بريدم....لعنت به من كه دردتو نديدم

لعنت به من كه پاي تو نموندم....لعنت به من كه قلبتو شكوندم

روياي تو شده جدايي از من....همنفسم بيا بمون پيش من

خودت ميدوني كه سهم ما نيست....جداي و بريدن و شكستن

چشماي من پر از اشك شب و روز....حق ميدم بهت تو اتيش عشق من نسوز

برو با مردي كه تو روياهاته....ولي بدون قلب منم باهاته

روياي تو كابوس شب هاي من....دليل خنده هات حرف دل من

ميخواي بري ،برو كنار اون كه....حرفاش دروغه گل تنهاي من

لبهایت به جان دیگری افتاده،

درد هایت به جان من..!

به سلامتی سیگار، که تا آخرش باهاته

به سلامتی سیگار، که واست از جونش مایه میذاره

به سلامتی سیگار، که باهاش نفس میکشی

به سلامتی سیگار، که درکت میکنه، اما ترکش میکنی

به سلامتی سیگار، که آه.ش سینه.تو میسوزونه

به سلامتی...

این بار به سلامتی خودمون!

که سوختیم، موندیم، از جون مایه گذاشتیم، همنفس شدیم، درک کردیم و ترک شدیم!
...اما آه.مون سینه سوز نبود

آدمهایی هستند که شاید کم بگویند “دوستت دارم”

یا شاید اصلا به زبان نیاورند دوست داشتنشان را . . .

بهشان خرده نگیرید !

این آدمها فهمیده اند “دوستت دارم” حرمت دارد ،

مسئولیت دارد

ولی وقتی به کارهایشان نگاه کنی دوست داشتن واقعی را
میفهمی ،

میفهمی که همه کار میکند تا تو بخندی ، تا تو شاد باشی .

آزارت نمیدهد ، دلت را نمی شکند ،

من این دوست داشتن را می ستایم . . .!

طناب را به گردنم انداختند . گفتند :
آخرین آرزویت ؟
.
.
. .
.گفتم : دیدن عشقم !
گفتند : خسته است ، تا صبح برایت طناب بافت